Jakie są przyczyny krwiomoczu?

Krwiomocz - co to takiego?

Krwiomocz jest jednym z najważniejszych objawów chorobowych w urologii. Jego obecność w wynikach badań moczu należy zawsze skonsultować z lekarzem. Ponieważ stopień krwiomoczu nie ma bezpośredniego przełożenia na ciężkość ani zaawansowanie choroby, powinien być zawsze traktowany jako objaw poważnej choroby i diagnozowany do chwili jej wykluczenia, ewentualnie potwierdzenia patologii i dalszego leczenia.

Krwiomocz może mieć charakter:

• początkowy - pochodzi zazwyczaj z cewki moczowej bądź prostaty,
• końcowy - ma swoje źródło przeważnie w początkowym (górnym) odcinku moczowodu lub szyi pęcherza
• całkowity – wskazuje na patologię pęcherza lub górnej części układu moczowego

Jest to oczywiście podział przybliżony, orientacyjny i na jego podstawie nie można do końca wnioskować o precyzyjnym miejscu patologii i jej rodzaju. Dodatkowo może wystąpić krwiomocz rzekomy, czyli zabarwienie moczu barwnikami pochodzącymi z pokarmów, czy też metabolitów niektórych leków.

Jakie są przyczyny krwiomoczu?

Najczęstsze przyczyny krwiomoczu to:

• choroby kłębuszków nerkowych, czyli podstawowej jednostki budulcowej nerek – m.in. zapalenie kłębuszkowe czy krwiomocz powysiłkowy
• choroby układowe nerek (m.in. szpiczak mnogi, chłoniak , skrobiawica), zawał lub zator nerki, zapalenia i infekcje, nerki gąbczaste, i malformacje naczyniowe
• nowotwory, kamica, łagodny rozrost stercza, zwężenia cewki moczowej, endometrioza, uchyłkowatość, zapalenie wyrostka robaczkowego, tętniak aorty brzusznej, ciało obce, infekcje
• niektóre choroby krwi

Jakie badania wykonać w celu zdiagnozowania krwiomoczu?

Diagnostyka krwiomoczu w większości przypadków obejmuje:

Posiew moczu, przesiewowe badania obrazowe (w zależności od potrzeby: USG układu moczowego, urografia, CT), cystouretroskopia (czyli endoskopowa ocena cewki moczowej i pęcherza moczowego), w niektórych przypadkach dodatkowo cytologia moczu i dodatkowe badania laboratoryjne. Podkreślić należy, że dość ważne jest pilne podjęcie diagnostyki, co może znakomicie ważyć na skuteczności przyszłego leczenia.

Równocześnie należy nadmienić, że znacznej części pacjentów nie udaje się ostatecznie ustalić przyczyny krwiomoczu – krwiomocz idiopatyczny (szczególnie z krwinkomoczem mikroskopowym - grupa ta może osiągać nawet 20%), - co nie zwalnia lekarza z bacznej obserwacji i wykonywania okresowych badań kontrolnych.

Podsumowując, należy stwierdzić, że wystąpienie nawet jednorazowego krwiomoczu nie jest błahostką i faktem, który można zlekceważyć. Krwiomocz jest bezwzględnym wskazaniem do zgłoszenia się do lekarza pierwszego kontaktu i poinformowania go o zaistniałym fakcie.